​UNDERSTANDING HYPERBARIC OXYGEN THERAPY: SECHRIST'S COMPREHENSIVE GUIDE

Hiperbaryczna terapia tlenowa (HBOT) to zabieg medyczny, podczas którego pacjent jest całkowicie zamknięty w komorze ciśnieniowej oddychającej 100% czystym tlenem (O2) pod ciśnieniem większym niż jedna atmosfera. Powietrze zawiera prawie 21% tlenu i około 78% azotu. W hiperbarycznej terapii tlenowej (HBOT) procent tlenu wdychanego przez pacjenta wynosi prawie lub faktycznie 100%, czyli prawie pięć razy więcej niż w powietrzu. Ciśnienie tlenu wdychanego przez pacjenta w hiperbarycznej komorze tlenowej jest zwykle ponad 1,5-krotnie (a może być nawet 3-krotnie) większe od ciśnienia atmosferycznego. HBOT może dostarczyć prawie 15 razy więcej tlenu niż znajduje się w powietrzu pod normalnym ciśnieniem.

Hiperoksygenacja: HBOT fizycznie rozpuszcza dodatkowy tlen w osoczu krwi, który jest następnie dostarczany do tkanek. Oddychanie czystym tlenem pod ciśnieniem dwa do trzech razy większym od normalnego dostarcza do tkanek 10–15 razy więcej fizycznie rozpuszczonego tlenu. Może to zwiększyć zawartość tlenu w uszkodzonych tkankach do wartości większych niż normalne. Wykazano, że hiperoksygenacja indukuje tworzenie się nowych naczyń włosowatych w ranach niedokrwiennych lub słabo perfundowanych. Dlatego jest przydatny w leczeniu uszkodzonych ran, płatów i przeszczepów na skutek niedokrwienia. Jest także pomocny w przypadku niektórych infekcji, umożliwiając wznowienie aktywności białych krwinek (leukocytów). Mechaniczny efekt zwiększonego ciśnienia: Każdy gaz w organizmie będzie się zmniejszał wraz ze wzrostem ciśnienia. Przy trzykrotnym wzroście ciśnienia pęcherzyk uwięziony w ciele zmniejsza się o dwie trzecie. Zatem zmniejszenie objętości gazu rozwiązuje zator powietrzny i chorobę dekompresyjną, jeśli diagnoza i leczenie zostaną postawione w odpowiednim czasie. Zwężenie naczyń: Tlen pod wysokim ciśnieniem powoduje zwężenie naczyń krwionośnych w normalnych tkankach bez powodowania niedotlenienia. Nie powoduje zwężenia tkanek wcześniej pozbawionych tlenu. Zwężenie naczyń zmniejsza obrzęk, co jest pomocne w leczeniu oparzeń, urazów zmiażdżeniowych, zespołów ciasnoty przedziałowej i innych ostrych niedokrwień pourazowych. Mimo że przepływ krwi powodujący obrzęk jest zmniejszony, dostarczanie tlenu do tkanek zostaje utrzymane dzięki efektowi hiperoksygenacji. Działanie przeciwdrobnoustrojowe: HBOT hamuje wytwarzanie toksyn alfa, co widać w infekcjach beztlenowych, takich jak Clostridium perfringens (zgorzel gazowa). Najczęstszą przyczyną zgorzeli gazowej jest Clostridium perfringens; jednakże istnieje kilka organizmów wytwarzających gaz (tlenowych i beztlenowych), które początkowo wymagają chirurgicznego oczyszczenia. Zwiększa także działanie zabijające białe krwinki, co stanowi doskonały środek wspomagający antybiotyk dożylny i miejscowe leczenie ran. Masowe działanie gazów: Zalanie ciała jednym gazem ma tendencję do „wymywania” innych. Działanie to zachodzi szybciej pod ciśnieniem niż w zwykłych warunkach i sprawia, że HBOT jest wskazaną metodą leczenia choroby dekompresyjnej. Ograniczenie urazu reperfuzyjnego: Po okresie niedokrwienia następuje uszkodzenie pośrednie, w którym pośredniczy niewłaściwa aktywacja leukocytów. HBOT zapobiega takiej aktywacji. Przyleganie białych krwinek do ścian naczyń włosowatych jest wyraźnie zmniejszone, co łagodzi zjawisko „no reflow”. Dlatego terapia HBOT jest wskazana w przypadku zatrucia tlenkiem węgla i uważana za leczenie z wyboru.

Udowodniono, że HBOT jest skuteczny w leczeniu wielu schorzeń, w wyniku czego Towarzystwo Medycyny Podwodnej i Hiperbarycznej, jeden z wiodących instytutów badawczych, zatwierdziło następujące wskazania: Zator powietrzny lub gazowy Zatrucie tlenkiem węgla Zatrucie tlenkiem węgla powikłane zatruciem cyjankiem Zapalenie mięśni Clostridal i martwica mięśni (zgorzel gazowa) Uraz zmiażdżeniowy, zespół przedziałów międzypowięziowych i inne ostre niedokrwienia pourazowe Choroba dekompresyjna Poprawa gojenia wybranych ran problematycznych; Niewydolność tętnicza; Zamknięcie tętnicy środkowej siatkówki Ciężka anemia Ropień wewnątrzczaszkowy Martwicze zakażenia tkanek miękkich Oporne na leczenie zapalenie kości i szpiku Opóźnione uszkodzenie popromienne (martwica tkanek miękkich i kości) Uszkodzone przeszczepy i płatki skóry Ostre oparzenie termiczne Ponadto na podstawie ustaleń dotyczących ubezpieczenia Medicare zostaną zwrócone w USA następujące warunki: Rany cukrzycowe kończyn dolnych u pacjentów spełniających trzy kryteria: Pacjent ma cukrzycę typu I lub typu II i ma ranę kończyny dolnej powstałą w wyniku cukrzycy; Pacjent ma ranę III lub wyższą w stopniu Wagnera; I Pacjent nie przeszedł odpowiedniego cyklu standardowego leczenia ran.

Jeżeli terapia jest prowadzona w ramach zaakceptowanych wskazań opublikowanych przez Towarzystwo Medycyny Podwodnej i Hiperbarycznej oraz według Administracji Finansowania Opieki Zdrowotnej, terapia jest zwykle refundowana. Podobnie jak w przypadku wszystkich świadczonych usług medycznych, niektórzy prywatni i wszyscy zarządzani świadczeniodawcy wymagają wstępnej autoryzacji.

Podobnie jak w przypadku wszystkich metod leczenia, HBOT nie jest stosowany w przypadku chorób, w przypadku których nie ma dowodów klinicznych na jego działanie. Twierdzono, że HBOT może pomóc w problemach takich jak starzenie się skóry lub przedłużyć normalne, zdrowe życie. Nie zostały one udokumentowane ani zaakceptowane w szerszej społeczności medycznej.

Z definicji tlenoterapia hiperbaryczna prowadzona jest u pacjenta w komorze ciśnieniowej. Komora hiperbaryczna to pomieszczenie ze stali, aluminium lub przezroczystego tworzywa sztucznego, w którym powietrze może zostać sprężone do ciśnienia wyższego niż poziom morza. Zasadniczo istnieją dwa rodzaje komór: jednomiejscowe i wielomiejscowe. Komory jednomiejscowe: Komora jednomiejscowa to system, w którym jednocześnie może przebywać jeden pacjent. Pacjent leży na noszach wsuwanych do komory. Zazwyczaj w komorze znajduje się ciśnienie 100% tlenu. Pacjent otrzymuje 100% tlenu poprzez wdychanie tlenu znajdującego się w komorze. Maska ani kaptur nie są potrzebne. Komory jednomiejscowe mogą być pod ciśnieniem do 3 ATA. Poza chorobą dekompresyjną i zatorowością gazową, protokoły UHMS dotyczące terapii hiperbarycznej nie wymagają do leczenia ciśnienia większego niż 3 ATA. W monoplace Sechrist można leczyć ciężko chorych pacjentów wymagających szerokiego sprzętu podtrzymującego życie. (Inni producenci jednomiejscowych nie oferują wszystkich możliwości podtrzymywania życia). Zdecydowana większość pacjentów hiperbarycznych leczona jest w komorze jednomiejscowej. Komory wielomiejscowe: Komory wielomiejscowe to system, który może pomieścić dwóch lub więcej osób. Pacjenci mogą chodzić lub być wwożeni na kółkach (w pozycji siedzącej lub leżącej) do komory wielomiejscowej, w zależności od jej wielkości. Zazwyczaj w pomieszczeniu z pacjentami przebywa osoba towarzysząca. Komory są pod ciśnieniem sprężonym powietrzem poprzez dedykowany system zasilania. 100% tlenu jest dostarczany pacjentowi poprzez maskę lub kaptur. Komory wielomiejscowe mogą być pod ciśnieniem do 6 ATA. Wyższe ciśnienia mogą być pożądane w leczeniu choroby dekompresyjnej i przypadków zatorowości powietrznej.

Z wyjątkiem choroby dekompresyjnej i tętniczej zatorowości gazowej, typowe leczenie trwa około dwóch godzin. Leczenie odbywa się w trybie stacjonarnym lub ambulatoryjnym. W niektórych ostrych przypadkach leczenie można podawać co osiem do dwunastu godzin.

Odpowiedź kliniczna pacjenta i inne czynniki często decydują o liczbie wymaganych zabiegów. Przypadki nagłe, takie jak zatrucie tlenkiem węgla, zatorowość gazowa tętnicza lub choroba dekompresyjna, mogą wymagać tylko jednego lub dwóch zabiegów. Niegojące się rany mogą wymagać nawet 20 do 30 zabiegów.

Ogólnie rzecz biorąc, pacjent nie będzie czuł się inaczej. Jednakże podczas niektórych etapów leczenia pacjent może odczuwać uczucie pełności w uszach, podobne do uczucia doświadczanego w samolocie. Dzieje się tak na skutek reakcji błony bębenkowej na zmiany ciśnienia. Przed rozpoczęciem leczenia pacjent zostanie nauczony kilku prostych metod „oczyszczania” uszu, aby uniknąć dyskomfortu.

Podczas zabiegu pacjent musi mieć na sobie odzież ze 100% bawełny. Do komory hiperbarycznej nie można wnosić przedmiotów osobistych. Aby uzyskać dodatkowe informacje, zobacz, czego nie należy wnosić do łącza komory hiperbarycznej.

The most common side-effects are not serious, those include: Claustrophobia Ear popping Temporary myopia Lung problems in rare cases, the lungs have become irritated by the oxygen, and the patient develops a dry cough that is resolved once the treatment is stopped. In extremely small number of cases, some patients have developed non-life threatening issues. Overall, HBOT is a safe procedure.

Wszyscy potencjalni pacjenci z komorą hiperbaryczną muszą posiadać receptę od lekarza kierującego, aby móc skorzystać z leczenia hiperbarycznego.

Aby HBOT mógł być objęty programem Medicare w Stanach Zjednoczonych, lekarz musi być stale obecny podczas całego leczenia.

Protokół leczenia ustala lekarz prowadzący. Ustalono bezpieczne czasy leczenia, dawki i limity ciśnienia dla ekspozycji na tlen hiperbaryczny i ograniczenia te stanowią podstawę wszystkich protokołów leczenia. W trakcie leczenia krytycznie choremu pacjentowi można zapewnić wentylację mechaniczną, terapię dożylną oraz inwazyjne i nieinwazyjne monitorowanie fizjologiczne.

Umyć komorę zgodnie z rodzajem leczonego przypadku i zaleceniami personelu medycznego. Umyj komorę oraz wszystkie powierzchnie wózków, noszy i materacy zatwierdzonym środkiem dezynfekującym lub łagodną zupą do mycia naczyń. KLIKNIJ TUTAJ, ABY ZOBACZYĆ SZCZEGÓŁOWĄ LISTĘ ZATWIERDZONYCH ŚRODKÓW DO DEZYNFEKCJI KOMOR